Claudicatio intermittens betekent letterlijk hinken met tussenpozen. In Nederland is een veelgebruikte term voor deze aandoening ‘etalagebenen’.

Claudicatio intermittens is een uiting van doorbloedingsproblemen in de benen als gevolg van slagaderverkalking (atherosclerose). Slagaderverkalking komt bij ieder mens voor, het is een onderdeel van het ouderdomsproces. De bloedvaten worden door de jaren heen minder elastisch en stug en dik. De binnenkant van de slagader raakt beschadigd door het afzetten van vetten (cholesterol) en kalk, wat door het bloed vervoerd wordt. Hierdoor worden de bloedvaten steeds nauwer. Uiteindelijk kan er een flinke vernauwing ontstaan. De patiënt krijgt krampende pijn in het been, die dwingt tot regelmatig stilstaan. Bij patiënten met claudicatio intermittens is aangetoond dat conservatieve behandeling, waarbij patiënten gestimuleerd worden veel te lopen, meestal leidt tot verbetering van de loopafstand. Er zijn veel onderzoeken gedaan waarin looptraining vergeleken werd met andere vormen van behandeling. Uit al die onderzoeken bleek dat de maximale pijnvrije loopafstand na looptherapie duidelijk verbeterd was (tot 210%). Over de precieze mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de verbetering van de loopafstand is helaas nog weinig bekend. Uit alle onderzoeken komt naar voren dat een loopprogramma, waarbij minimaal drie keer per week tegen de maximale pijngrens aan wordt gelopen, het beste resultaat geeft. Het beste resultaat krijgt u zodra u begeleiding krijgt van een fysiotherapeut die is speciaal in claudicatio intermittens is geschoold. Bij Fysiotherapie Elisabeth zijn er speciale therapiegroepen voor deze patiënten. Er wordt samen getraind en iedereen krijgt een individueel trainingsschema dat in overleg wordt samengesteld.